Europees onderzoek naar aanbod Netflix: ‘..grote lokale verschillen’
Netflix, is in korte tijd uitgegroeid tot ‘s werelds grootste aanbieder. Dit heeft aanzienlijke impact op nationale markten. Publieke en commerciële omroepen worden geconfronteerd met toenemende concurrentie, zoals blijkt uit een recent interview met de NPO-leiding over bezuinigingen en strategie. Tegelijkertijd streeft de EU naar meer lokale content op platforms als Netflix. Een voorstel stelt dat dertig procent van de aangeboden titels van Europese makelij moet zijn.
Tegelijkertijd streeft de EU naar meer lokale content op platforms als Netflix. Een voorstel stelt dat dertig procent van de aangeboden titels van Europese makelij moet zijn. Dit was eenvoudiger te realiseren met het VK nog in de EU, zoals besproken in de podcast Onder Mediadoctoren door Matthijs Leendertse. Daarom is het interessant te onderzoeken hoe het aanbod van Netflix precies is samengesteld.
Onderzoek naar Netflix-catalogi
Communicatiewetenschapper Catalina Iordache analyseerde de Netflix-catalogi in België, Roemenië, Spanje en Zweden. Deze landen verschillen in bevolking, mediamarktsterkte, Netflix-penetratie en samenwerkingen. Haar onderzoek richtte zich op lokale, originele producties zoals Undercover, met 7 april 2020 als meetdatum. De resultaten tonen opvallende verschillen tussen landen.
1. Omvang van de catalogus
De Netflix-catalogus verschilt per land, aangezien niet altijd wereldwijde rechten worden aangeschaft. Roemenië heeft de grootste catalogus (5.126 titels), gevolgd door België (4.409), Spanje (3.899) en Zweden (3.829). Ondanks deze verschillen overlappen 2.851 titels in alle vier landen. In sterk concurrerende markten biedt Netflix exclusievere content, suggereert Iordache.
2. Land van herkomst
Titels uit 78 landen komen voor in de catalogi. Roemenië heeft opnieuw het meest diverse aanbod (74 landen), terwijl Zweden het minst divers is (68 landen). Amerikaanse content domineert overal, goed voor een derde van elke catalogus. Dit beeld verandert enigszins bij coproducties, waarin landen als België, Duitsland en Zweden uitblinken. Opvallend is het lage aandeel nationale producties in landen als Spanje, Zweden en België, ondanks hun reputatie als belangrijke producenten.
Ook buiten Europa zijn er productiehotspots, zoals India, Japan en Zuid-Korea. Vooral Roemenië heeft een hoog aandeel Indiase producties, mogelijk door historische voorkeuren sinds het communistische tijdperk.
3. Taal
In de vier onderzochte landen worden titels geproduceerd in 82 talen. Roemenië heeft het breedste taalaanbod. Engels domineert echter, niet alleen vanwege productielanden, maar ook omdat Engelstalige producties meer exportpotentieel hebben. Nationale talen zijn ondervertegenwoordigd: Zweden heeft slechts 1,31% Zweedstalig aanbod, Spanje scoort het best met 9,03%.
4. Genre
Dramaseries zijn prominent aanwezig in de catalogi van België en Roemenië, waarbij in Roemenië vooral goedkoop Indiaas drama populair is. Amerikaanse komedieseries nemen ook een groot aandeel in, ondanks culturele verschillen in humor. Documentaires zijn strategisch belangrijk voor Netflix vanwege lagere productiekosten en de populariteit van true crime.
5. Netflix-investeringen
Van de 4.483 ‘Netflix Originals’ zijn er 2.632 televisieseries. Hoewel veel titels in alle vier landen beschikbaar zijn, zijn sommige exclusief, zoals 22 unieke titels in Roemenië en zeven in Zweden. De helft van alle Netflix Originals zijn Amerikaanse producties. Spanje, een land waar Netflix veel investeerde, wordt prominent vertegenwoordigd, terwijl Roemenië nauwelijks eigen producties kent.
Iordache concludeert dat de dominantie van Engelstalige content opvallend is. Netflix geeft niet alleen prioriteit aan Amerikaanse content, maar ook aan zijn eigen producties, die vaak Amerikaans zijn. Toch benadrukt ze de complexiteit van het onderscheid tussen lokale en mondiale content. Televisie is een transnationaal medium, waarbij formats en samenwerkingen steeds belangrijker worden.
Het EU-quotum van 30% Europese content kan volgens Iordache bijdragen aan een betere balans. Echter, Netflix’ gebrek aan transparantie over investeringen, licenties en gebruikersdata versterkt haar machtspositie. Dit maakt het moeilijk om de impact van lokale samenwerkingen op bijvoorbeeld talentontwikkeling te beoordelen, hoewel landen als België hierin beter lijken te slagen dan Roemenië.
