TEDx: ‘De psychologische veiligheid van het slechtst mogelijke idee’
TEDx: ‘De psychologische veiligheid van het ‘slechtst mogelijke idee”
De oplossing voor deze impasse is verrassend eenvoudig: vraag de groep om eerst een lijst te maken van slechte ideeën [03:34]. Advies over ideatie suggereert om te zoeken naar het ‘slechtst mogelijke idee’—wees zo slecht, beschamend en zelfs illegaal als je kunt bedenken [03:42]. Het cruciale punt is: er wordt niet geoordeeld of geëvalueerd.
Door met ‘slechte ideeën’ te beginnen, verandert de groepsdynamiek drastisch en ontstaat er een veilige, productieve omgeving:
- Geen druk op prestatie: De druk om ‘de slimste persoon in de kamer’ te zijn verdwijnt [04:10].
- Weg met debat, naar samenwerking: De groep wordt weggeleid van ruzies over ‘wat we moeten doen’ naar de onbegrensde mogelijkheden van ‘wat we zouden kunnen doen’ [04:56].
- Psychologische veiligheid: Omdat er geen ‘winnaar’ is in deze individuele oefening, en niemand zijn idee in het openbaar hoeft te verdedigen, ontstaat er meer psychologische veiligheid. Dit trekt meer stemmen bij de discussie en creëert een ruimte voor spel in plaats van debat [05:12].
Van Plezier naar Inzicht
Slechte ideeën zijn ook simpelweg leuk. Ze spiegelen de formule van een grap na: een setup (het probleem) en een punchline (het slechte idee) dat de gemeenschappelijke aannames overtreedt en verrassing wekt [06:09]. Dit plezier helpt om spanning te verminderen.
Het grootste geheim van slechte ideeën is echter dat ze een snelle weg bieden naar het identificeren van de beperkende aannames die we onbewust hanteren [07:19]. Deze aannames vormen onze overtuigingen over toegestane middelen, wat we mogen doen, of wat anderen willen.
Zodra we een aanname hebben geïdentificeerd (bijvoorbeeld uit de kampeeruitdaging waarbij de voedseltas werd vergeten), kunnen we ons afvragen:
- Is dit daadwerkelijk waar?
- Kan iets anders ook waar zijn?
- Zijn de omstandigheden veranderd?
- Kunnen we dit probleem omzeilen? [07:33]
De kracht van experimenten
Nadat de lijst met grappige, slechte ideeën is voltooid, is het tijd om deze te gebruiken. De volgende stap is om terug te gaan en te zoeken naar inzichten, nieuwe denkrichtingen, of kleine aanpassingen die een slecht idee kunnen omzetten in een mogelijk goed idee [10:49].
Dit proces leidt tot een tweede lijst met ideeën waaruit men daadwerkelijk kan kiezen [11:14]. Soms wordt tijdens het genereren van slechte ideeën per ongeluk een briljant, direct bruikbaar ‘Eureka’-idee gevonden [11:22].
Het belangrijkste is dat we de manier van denken veranderen. Probleemoplossing is geen zoektocht naar één enkele ‘sleutel’ of het ene juiste antwoord. Het is een voortdurend proces van leren en experimenteren [12:31]. Experimenten zijn waardevol omdat ze:
- De verwachting verlagen dat een nieuw idee onmiddellijk feilloos zal werken [12:45].
- Skeptici veel gemakkelijker overtuigen om in te stemmen met kleine tests in plaats van drastische veranderingen [12:52].
Rogers besluit door te stellen dat we vaak vasthouden aan onze manier van kijken en doen alsof dit de enige manier is [13:04]. Alternatieve perspectieven verkennen vereist moed en oefening.
Ze sluit af met een quote van comédienne Lily Tomlin: “De realiteit is niets meer dan een collectief vermoeden” [13:50]. Als we nieuwe ideeën serieus willen nemen, moeten we tijd besteden aan het overwegen van de slechte. De volgende keer dat u voor een onoverkomelijke uitdaging staat, ren dan niet weg van uw slechtste ideeën, maar ren er naartoe.
